Rozdział 3 : Wyznanie

Hej <3 Zapraszamy do czytania nowego rozdziału! :* Baardzo prosimy o komentarze. :)
~ Elena & Veronica
- Katie!
- Katie Bell?!
- Co ona tutaj robi?
Takie krzyki było słychać w sali. Gryfoni patrzyli jak ich nowa nauczycielka siada za biurkiem.
- Dzisiejsza lekcja będzie dotyczyła zaklęcia Duro, obrony przed nim i jego cofnięcia. Ktoś z was może wie do czego ono służy? -zapytała uśmiechając się.
Klasa nadal była w szoku. Pierwsza jak zwykle oprzytomniała Hermiona.
- Tym zaklęciem można zamienić kogoś lub coś w kamień. -powiedziała
- Brawo! 5 punktów dla Gryffindoru. A może ktoś wie jak się przed nim obronić?
Reszta lekcji toczyła się tak jak zwykle. Hermiona znała odpowiedź na każde pytanie, które zadała Katie a Gryffindor zarobił sporo punktów.
- To wszystko na dziś. Poćwiczcie zaklęcie cofające. Do zobaczenia jutro.
Po skończonej lekcji gdy wszyscy uczniowie opuścili salę, Harry, Ron Hermiona i Ginny podeszli do Katie.
Pierwszy odezwał się Harry :
- Katie, może cię o coś zapytać?
- Harry! – syknęła Miona
- Znaczy pani profesor. – poprawiła się chłopak.
- Po lekcjach możecie do mnie mówić Katie. O co chodzi? -zapytała
- Dlaczego zdecydowałaś się na pracę w Hogwarcie? Nigdy nie mówiłaś, że chcesz uczyć obrony przed czarna magią.
- Nigdy tego nie planowałam. Ale po skończeniu szkoły tak jak wszyscy bałam się powrotu Sami- Wiecie- Kogo. Zapisałam się na kurs obrony przed czarna magia a po nim można uczyć tego przedmiotu.  A w Hogwarcie nie mieli nauczyciela.- uśmiechnęła się – Podobno jutro są eliminacje do drużyny Gryffindoru. Z tobą jako kapitanem drużyna na pewno wygra puchar w tym roku.
- Mam nadzieję. -odpowiedział – Ale bez ciebie to nie będzie to samo. Katie pomachał im na pożegnanie gdy wychodzili. ,, Bez ciebie to nie będzie to samo”  te słowa ciągle dźwięczały Hermionie w uszach. Nie zauważyła, że odkąd wyszli na korytarz Ginny uważnie się jej przygląda.
- Katie wyładniała. I to bardzo. – stwierdził Ron.
- Racja. – potwierdził Harry.
- Wcześniej nie patrzyłem na nią jak na dziewczynę, ale jak na członka drużyny.
- To bardzo w twoim stylu Ronaldzie! – krzyknęła Hermiona.
***
Kiedy po zielarstwie siedzieli już przy kolacji byli zmęczeni po pierwszym dniu nauki.
- Tyle już nam zadali. – jęczał Ron – Chyba tylko z obrony przed czarna magią nic nie mamy.
- Musimy ćwiczyć zaklęcie. -przypomniał mu Ginny.
- Ciekawe kiedy… -  mruknął
- Dzisiaj. – odpowiedziała Miona. – Jutro mamy zajęcia.

Po powrocie do pokoju wspólnego i odrobieniu masy lekcji zaczęli ćwiczyć zaklęcie na jutrzejszą lekcję OPCM.
- Duro - krzyknął Ron i zamienił książkę Nevilla w kamień. – Przepraszam Neville! Hermiono jak mam to naprawić? Dziewczyna westchnęła machnęła różdżką i powróciła książkę do normalnego stanu.
- Proszę. – powiedziała. – Mieliśmy uczyć się zaklęcia cofającego. – przypomniała mu.
***
Hermiona rzuciła się na łóżko.
- Nareszcie! – powiedziała. – Myję się i idę spać.
Ginny odłożyła torbę na łózko i usiadła na jego brzegu.
- Chcesz mi o czymś powiedzieć? – zapytała.
Miona podniosła się i usiadła po turecku. Spuściła wzrok w dół.
- Skoro ty nie chcesz mi o niczym opowiedzieć to może ja ci o czymś powiem.- Ginny czekała na reakcję przyjaciółki.

- Zakochałaś się w Harrym prawda?
Miona nie odezwała się. Pokiwała tylko głową i niepewnie patrzyła w stronę przyjaciółki.
- To wspaniale!!! Nawet nie wiesz jak się cieszę! – wykrzyknęła uradowana Ginny przytulając Hermionę.
- Cieszysz się? Naprawdę?
- Oczywiście,że tak! A ty się nie cieszysz?
- Sama nie wiem… Nie wiem co Harry do mnie czuje. Znaczy wiem,że nic nie czuje… No i nie wiem co ty o tym sądzisz… – powiedziała
- Co ja sądzę? – zdziwiła się
- No, w końcu byliście kiedyś parą.
- Ale przecież się rozstaliśmy. – uśmiechnęła się. – A Harrym też bym się nie przejmowała. Od razu widać,że on cie kocha.
- Oczywiście. – odparła sarkastycznie Miona.
Ginny zaczęła się śmiać.
***
Przyjaciółki były już w piżamach gdy usłyszały pukanie do drzwi.
- Proszę! – krzyknęła Mionka.
- Kto to? -zapytała Ginny
- Może to Harry i Ron?
Drzwi otworzyły się a w mich stały profesor McGonagall i blondynka, która była za nią.
- Panno Granger? Panno Weasley? Nie pomyliłam się mieszkacie we dwie? – zapytała
-Tak.
- W takim razie przedstawiam wam Savannah. Waszą nową współlokatorkę.