Hej! Wracamy do Was z prologiem, który znacznie różni się od rozpoczęcia starej części bloga. Mamy nadzieję, że nowa wersja przypadnie Wam do gustu. Zapraszamy do komentowania :)
Ronnie & Brooklyn
Hermiona otworzyła oczy. Obudziła się z kolejnego koszmaru, w którym Voldemorotowi udało się ostatecznie pokonać Harry'ego i przejąć kontrolę nad światem. Odkąd opuściła Norę kilka dni po bitwie, miewała takie sny dosyć często. Mimo tego jej życie powoli wracało do normy. Po opuszczeniu mieszkania Rona, sprowadziła swoich rodziców do domu, przywróciła im pamięć i opowiedziała co się działo, pomijając niektóre sceny, których nie chciała wspominać. Poinformowała profesor McGonagall, że tak jak jej przyjaciele chce wrócić do Hogwartu na siódmy rok nauki. Próbowała zapomnieć o koszmarze ostatnich miesięcy.
Teraz, miał jej to ułatwić powrót do Nory. Wiedziała, że jest tam Harry, który wrócił po miesięcznej nieobecności. Po kłótni z Ginny, zatrzymał się na Grimmuald Place, a potem wyjechał do Doliny Godryka, by odbudować to co zostało z domu jego rodziców. Był tam także Ron i cała reszta Weasleyów, którzy zawsze umieli poprawić jej humor.
- Hermiono! - usłyszała krzyk z dołu - Jesteś już gotowa?
- Już schodzę tato! - odpowidziała
Rozejrzała się jeszcze po pokoju, sprawdzając czy wzięła wszytko co jej potrzebne. Jednym machnięciem różdżki przeniosła walizki na parter.
- Na pewno nie chcesz żebym Cie zawiózł? - upewniał się jej ojciec, kiedy dziewczyna brała do ręki odrobinę proszku Fiuu.
- Nie, tak będzie szybciej - odpowiedziała - Do zobaczenia! - posłała rodzicom uśmiech i zbliżyła się w stronę kominka.
- Do Nory! - zawołała i zniknęła państwu Granger z oczu.
***
- Chłopcy, pora wstawać! Śniadanie już czeka - oznajmiła pani Weasley odsłaniając rolety. Ron jęknął i schował głowę pod poduszkę, kiedy promienie słońca zaczęły padać na jego twarz.
- Są wakacje - mruknął z niezadowoleniem.
Harry niechętnie zrzucił z siebie kołdrę i włożył okulary.
- Wstawaj - zwrócił się do Rona. - Nie możemy kazać twojej mamie czekać.
- Nawet ty, przeciwko mnie? - burknął
Zeszli do kuchni zasapani, nadal przebrani w piżamy. Wybraniec zobaczył swoją byłą dziewczynę siedzącą przy stole.
- Cześć - przywitała się z nimi
- Hej - odpowiedzieli jej jednocześnie. Harry uśmiechnął się do niej nieśmiało, a ona to odwzajemniła. Nadal czuł się źle z tym w jaki sposób się rozstali. Po ich kłótni wyjechał, a kiedy wrócił z Doliny Godryka porozmawiali ze sobą, wyjaśnili wszystko i zgodnie uznali, że są lepszymi przyjaciółmi niż parą. Było między nimi dobrze, ale wciąż miał wyrzuty sumienia spowodowane ucieczką w lipcu.
Teraz od tygodnia umawiał się z Cho. Wysłała mu sowę zaraz po jego powrocie z prośbą o spotkanie. Od tamtej pory widywali się praktycznie codziennie. Chłopak nie czuł tego co w piątej klasie, ale Cho nadal była dla niego ważna.
- Hermiona powinna niedługo być więc jedzcie szybko.- powiedziała pani Weasley wkładając kapelusz na głowę. - Idę do Artura do pracy, zapomniał wziąć ze sobą drugiego śniadania, przy okazji kupię proszek Fiuu, już się kończy. A wy w tym czasie posprzątajcie.
Kobieta już wychodziła z domu, jednak nagle się zatrzymała:
- Zapomniałabym, przyszły wasze listy. Leżą obok klatki Errola. - dodała zamykając za sobą drzwi.
- Która jest w ogóle godzina? - zapytał Ron gdy już zostali sami.
- W pół do pierwszej - odpowiedziała jego siostra wstając od stołu. - Długo jeszcze siedzieliście, po tym jak wyszłam z waszego pokoju? Spaliście do południa.
- Chyba godzinę - odrzekł Harry ziewając. Opowiadał wtedy swojemu przyjacielowi o nowym związku, nie chciał robić tego przy Ginny ze względu na to co ich kiedyś łączyło.
- Pójdę posprzątać górę, ogarniecie kuchnię?
- Jasne - odpowiedzieli.
Po skończonym śniadaniu chłopcy zabrali się za porządki. Już po godzinie Nora błyszczała, oczekując, tak jak jej mieszkańcy na przybycie gościa.
Niedługo po powrocie pani Weasley z zakupów i pana Weasleya z pracy z kominka wyszła długowłosa postać. Miała na sobie jeansy, jasną bluzkę, brązową torbę przełożoną przez ramię, a drugą czarną i znacznie większą trzymała razem z różdżką w prawej dłoni.
- Daj, wezmę ją od Ciebie - zawołał Harry gdy tylko zobaczył przyjaciółkę
- Dziękuję - uśmiechnęła się do niego. Chłopak wziął od niej walizki i deportował się na górę.
- Hermiona! - wykrzyknęła Ginny gdy zobaczyła przyjaciółkę. Dziewczyny podbiegły do siebie i przytuliły się. Nie widziały się już od miesiąca, miały kontakt jedynie przez listy, więc zdążyły się już za sobą stęsknić. Gdy Gin wypuściła Mionę z objęć, podszedł do niej jej były chłopak Ron. Rozstali się całkiem niedawno. Kiedy wszyscy byli już bezpieczni, zorientowali się, że kochają się jak przyjaciele, nie jak para, a ich pocałunek był wynikiem strachu przed śmiercią i tym, że nie zdążą wyznać sobie uczuć, których tak naprawdę nigdy nie było. Źle czuli się będąc w związku, w którym brakowało miłości i zgodnie, postanowili to zakończyć. Teraz czuli się jakby nic się nie zmieniło, wszystko było tak jak za czasów ich przyjaźni.
- Cześć - przywitał ją
- Jak wakacje? - zapytała obejmując go
- Wreszcie spokojnie. - uśmiechnął się. - A jak u ciebie?
- Dobrze. - odpowiedziała - Cieszę się, że już tu jestem - dodała
W tym momencie obok nich pojawił się Harry. Gdy dziewczyna go zobaczyła puściła Rona i skierowała się w jego stronę.
- Dobrze Cie znowu widzieć. - przytuliła go.
- Ciebie też - uśmiechnął się. Wypuścił Hermionę z objęć i przeszli do kuchni gdzie siedzieli rodzice Ginny i Rona.
-Dzień dobry! - zawołała gryfonka.
- Hermiono już jesteś! - wykrzyknęła pani Weasley. - Rozgość się! Chcesz może coś do picia? Albo jesteś głodna? Usiądź przy stole zaraz Ci coś podam.
- Naprawdę nie trzeba, nie jestem głodna - odpowiedziała.
- Jest tu już Twój list - mówiła dalej, robiąc kolacje mimo protestów Hermiony, jakby wcale nie słyszała tego co mówi. - Dumbledore zawsze wiedział gdzie powinien wysłać list.
- Dumbledore? - zapytał Harry. Słowa pani Weasley wywołały spore zamieszanie pośród młodych czarodziejów. Dyrektor nie żył już od ponad roku, nie mógł więc być odpowiedzialny za wysłanie listy książek Hermiony do Nory.
- Ach tak, cały czas zapominam, że on już nie może się tym zajmować. W każdym razie zlecili to komuś odpowiedzialnemu - zmieszała się - Proszę jedzcie - postawiła przed nimi talerz gofrów i szybko zmieniła temat na termin zakupów na ulicy Pokątnej. Harry i jego przyjaciele byli nieco zdziwieni zachowaniem mamy Rona, ale postanowili zostawić to na później.
W końcu mieli przed sobą wiele spokojnych miesięcy.
- Hermiona powinna niedługo być więc jedzcie szybko.- powiedziała pani Weasley wkładając kapelusz na głowę. - Idę do Artura do pracy, zapomniał wziąć ze sobą drugiego śniadania, przy okazji kupię proszek Fiuu, już się kończy. A wy w tym czasie posprzątajcie.
Kobieta już wychodziła z domu, jednak nagle się zatrzymała:
- Zapomniałabym, przyszły wasze listy. Leżą obok klatki Errola. - dodała zamykając za sobą drzwi.
- Która jest w ogóle godzina? - zapytał Ron gdy już zostali sami.
- W pół do pierwszej - odpowiedziała jego siostra wstając od stołu. - Długo jeszcze siedzieliście, po tym jak wyszłam z waszego pokoju? Spaliście do południa.
- Chyba godzinę - odrzekł Harry ziewając. Opowiadał wtedy swojemu przyjacielowi o nowym związku, nie chciał robić tego przy Ginny ze względu na to co ich kiedyś łączyło.
- Pójdę posprzątać górę, ogarniecie kuchnię?
- Jasne - odpowiedzieli.
Po skończonym śniadaniu chłopcy zabrali się za porządki. Już po godzinie Nora błyszczała, oczekując, tak jak jej mieszkańcy na przybycie gościa.
Niedługo po powrocie pani Weasley z zakupów i pana Weasleya z pracy z kominka wyszła długowłosa postać. Miała na sobie jeansy, jasną bluzkę, brązową torbę przełożoną przez ramię, a drugą czarną i znacznie większą trzymała razem z różdżką w prawej dłoni.
- Daj, wezmę ją od Ciebie - zawołał Harry gdy tylko zobaczył przyjaciółkę
- Dziękuję - uśmiechnęła się do niego. Chłopak wziął od niej walizki i deportował się na górę.
- Hermiona! - wykrzyknęła Ginny gdy zobaczyła przyjaciółkę. Dziewczyny podbiegły do siebie i przytuliły się. Nie widziały się już od miesiąca, miały kontakt jedynie przez listy, więc zdążyły się już za sobą stęsknić. Gdy Gin wypuściła Mionę z objęć, podszedł do niej jej były chłopak Ron. Rozstali się całkiem niedawno. Kiedy wszyscy byli już bezpieczni, zorientowali się, że kochają się jak przyjaciele, nie jak para, a ich pocałunek był wynikiem strachu przed śmiercią i tym, że nie zdążą wyznać sobie uczuć, których tak naprawdę nigdy nie było. Źle czuli się będąc w związku, w którym brakowało miłości i zgodnie, postanowili to zakończyć. Teraz czuli się jakby nic się nie zmieniło, wszystko było tak jak za czasów ich przyjaźni.
- Cześć - przywitał ją
- Jak wakacje? - zapytała obejmując go
- Wreszcie spokojnie. - uśmiechnął się. - A jak u ciebie?
- Dobrze. - odpowiedziała - Cieszę się, że już tu jestem - dodała
W tym momencie obok nich pojawił się Harry. Gdy dziewczyna go zobaczyła puściła Rona i skierowała się w jego stronę.
- Dobrze Cie znowu widzieć. - przytuliła go.
- Ciebie też - uśmiechnął się. Wypuścił Hermionę z objęć i przeszli do kuchni gdzie siedzieli rodzice Ginny i Rona.
-Dzień dobry! - zawołała gryfonka.
- Hermiono już jesteś! - wykrzyknęła pani Weasley. - Rozgość się! Chcesz może coś do picia? Albo jesteś głodna? Usiądź przy stole zaraz Ci coś podam.
- Naprawdę nie trzeba, nie jestem głodna - odpowiedziała.
- Jest tu już Twój list - mówiła dalej, robiąc kolacje mimo protestów Hermiony, jakby wcale nie słyszała tego co mówi. - Dumbledore zawsze wiedział gdzie powinien wysłać list.
- Dumbledore? - zapytał Harry. Słowa pani Weasley wywołały spore zamieszanie pośród młodych czarodziejów. Dyrektor nie żył już od ponad roku, nie mógł więc być odpowiedzialny za wysłanie listy książek Hermiony do Nory.
- Ach tak, cały czas zapominam, że on już nie może się tym zajmować. W każdym razie zlecili to komuś odpowiedzialnemu - zmieszała się - Proszę jedzcie - postawiła przed nimi talerz gofrów i szybko zmieniła temat na termin zakupów na ulicy Pokątnej. Harry i jego przyjaciele byli nieco zdziwieni zachowaniem mamy Rona, ale postanowili zostawić to na później.
W końcu mieli przed sobą wiele spokojnych miesięcy.
